W Tarnowie pochowaliśmy Ludwika Kawika „Czujnego”, żołnierza AK, którego szczątki IPN odnalazł w Krakowie (2024)

– Spotykamy się, by pożegnać Bohatera Rzeczpospolitej Niepodległej. Był reprezentantem tego pokolenia, które urodziło się jeszcze w niewoli, ale wzrastało i wychowywało się już w niepodległej II RP. W przekonaniu, że przed prawami mamy obowiązki, także wobec ojczyzny – powiedział w swoim wystąpieniu dyrektor Oddziału IPN w Krakowie dr hab. Filip Musiał. – Przedwojenny podoficer służby stałej, walczył w roku 1939 i nie zaprzestał walki w latach okupacji niemieckiej oraz sowieckiej. Powrócił do rodzinnej Łękawicy i w 1942 roku rozpoczął służbę w tamtejszej Armii Krajowej. [...] Dewiza Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN brzmi: „Wracamy po swoich”. Dziś Ludwik Kawik „Czujny” jest wśród swoich. [...] Rzeczpospolita pamięta o swoich bohaterach, żołnierza chowa zgodnie z wojskowym ceremoniałem.

Podczas ceremonii żałobnej na cmentarzu zastępca dyrektora Biura Poszukiwań i Identyfikacji IPN Andrzej Cisek przekazał na ręce rodziny portret Ludwika Kawika „Czujnego” oraz wojskową rogatywkę.

Ludwik Kawik (1911-1944)

Urodził się 20 października 1911 r. w Łękawicy w powiecie Tarnów. Był synem Wojciecha i Zofii z d. Gądek. W latach 30. Ludwik Kawik pełnił służbę wojskową jako kapral, prawdopodobnie zawodowy lub nadterminowy, w 5. pułku strzelców konnych oraz 16. pułku ułanów wielkopolskich. Przed 1939 r. mieszkał w Warszawie.

W 1942 r. wraz z rodziną wrócił do rodzinnej Łękawicy. Szybko związał się z konspiracją niepodległościową, należał do AK, w której działał pod pseudonimem „Czujny” w strukturach Obwodu AK Tarnów kryptonim „Tartak”. Prawdopodobnie na skutek donosu został zatrzymany przez gestapo podczas szeroko zakrojonej akcji aresztowań żołnierzy tarnowskiej AK, w nocy z 30 listopada na 1 grudnia 1943 r. Po początkowych przesłuchaniach przy ul. Urszulańskiej 18 w Tarnowie, osadzono go w tarnowskim więzieniu, gdzie przebywał do 17 grudnia 1943 r. Następnie został przewieziony do Więzienia Policyjnego Montelupich w Krakowie.

Podczas pobytu w krakowskim więzieniu Kawik poważnie zachorował. By ratować jego życie, współwięźniowie podjęli próbę przeprowadzenia operacji, ale mimo to jego stan nadal się pogarszał. Zmarł 27 kwietnia 1944 r. i został potajemnie pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie jako NN mężczyzna wraz z innymi ofiarami represji niemieckich.

Przez lata Ludwik Kawik był uważany za jedną z osób rozstrzelanych w tzw. Glinniku w Krakowie-Przegorzałach 24 kwietnia 1944 r. Poszukując miejsca jego pochówku ustalono jednak, że istniały przesłanki wskazujące na to, iż w rzeczywistości zmarł w krakowskim więzieniu. Informację tą potwierdzili Roman Sak i Jan Chochoł, którzy działali z Kawikiem w tarnowskiej AK, wraz z nim zostali aresztowani i znali okoliczności jego śmierci. Na tej podstawie wytypowano grób, w którym na przełomie kwietnia i maja 1944 r. pochowano szczątki osób przekazanych do Zakładu Medycyny Sądowej z więzienia przy ul. Montelupich.

Szczątki Ludwika Kawika zostały odnalezione podczas prac poszukiwawczych IPN na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 14 września 2022 r.